Tijdens een verfrissende pauzewandeling word ik gegrepen door de spelende kinderen op het schoolplein bij mij in de buurt. Ze lachen en gillen. Dat papa en mama druk aan het werk zijn, er aan de andere kant van de wereld leeftijdsgenootjes dood gaan van de honger, de buurvrouw op de hoek net een heftige scheiding achter de rug heeft en ik bezig ben met het wegwerken van een stapel administratie, lijkt hen niets te schelen. Ze spelen.

Ik geef toe: spelen is lastig

Dat wat me dagelijks bezighoudt -het runnen van een bedrijf, pakkende coachvragen, bouwen aan relaties en goede vriendschappen, huidige wereldproblematiek en investeren in mezelf- benader ik soms véél te serieus. Voor een speelse kant is dan weinig ruimte. Ik betrap mezelf er regelmatig op dat ik in mijn werk bijvoorbeeld geen risico’s durf te nemen, graag de touwtjes in handen houd of het laat om werk op te pakken dat niet direct relevant, maar wel ontzettend leuk is. Op de één of andere manier vind ik het gewoon zo enorm lastig om te ‘spelen’ en de boel een beetje losser te laten.

En ja, spelen kan eng zijn…

Misschien zijn het wel mijn eigen (angstige) gedachten, vastgestelde kaders, perfect gemaakte plannen en ooit ingesleten patronen die mij belemmeren om te doen waar ik zin in heb, gebaande paden los te laten, flink op m’n bek te gaan, mijn principes aan de kant te zetten of eens iets heel nieuws uit te proberen. Want ja… stel je eens voor dat het fout gaat, dat ik iets oud-en-vertrouwds los moet laten, ik iets per ongeluk geweldig blijk te vinden of anderen verbaasd over me zijn?!

…maar het kan ook leuk zijn

Ik herinner me mijn laatste speelmoment. Het is kort geleden. Als ik eraan terug denk zie ik mezelf: een gelukkig en vrij meisje. Het beeld geeft me energie, maakt me blij en trots! Spelen is leuk, het verandert mijn beleving van de (serieuze) zaken die me bezighouden en het laadt me op om weer vol overgave met ‘volwassen zaken’ bezig te zijn.

Ik zou meer willen spelen

Wat zou het fijn zijn als ik dat ‘speelse kind’ vaker toe kan laten in mijn werk en in de relaties met anderen. Dat zou alles wat luchtiger maken en me helpen om te gaan met negatieve situaties of vervelende gedachtes. Het zou me meer ruimte geven om te dromen en meer vrijheid, creativiteit en uitdaging te ervaren. Dan wordt niet alleen míjn leven en werk leuker, maar wordt ik óók een leukere vriendin, dochter, zus en partner om mee samen te leven/werken.
Tja, spelen kent risico’s

Hoe vaker ik me (onder werktijd of daarbuiten) ‘in de speeltuin’ bevind, hoe vaker ik wil spelen als ik daar níet ben. Oeps, spelen zou weleens verslavend kunnen zijn. Misschien is het dat werkzame stofje (endorfine) dat in mijn hersenen aan wordt gemaakt op momenten dat ik mezelf toe sta om te spelen. Zou mijn werk er op den duur niet onder gaan lijden? En wat denk je, ik zou vies kunnen worden of schaafwonden op kunnen lopen… En wat als mijn omgeving me niet meer serieus neemt?

Ach, dat kan me allemaal eigenlijk niet zoveel schelen, want als ik speel ben ik -zélfs middenin de serious business- een gelukkigere professional!

Weet je nog? Kijk eens in de lachspiegels…

  • Hoe lang is het geleden dat jij voor het laatst heb gespeeld? Hoe was dat?
  • Hoe speels ben jij in je werk, studie of dagelijks leven? Wat levert dat je op?
  • Wat maakt het voor jou belangrijk het ‘speelse kind’ regelmatig toe te laten?

Benieuwd naar je eigen speelsheid en wat het je op kan leveren als je vaker speelt?
Kijk eens in de lachspiegels: download hier gratis een speelse reflectie-oefening met speelse tips!