Het duiveltje op onze schouder, de saboteur, de becommentator, de innerlijke criticus. Het maakt niet uit hoe je dit vervelende stemmetje noemt, we (her)kennen hem allemaal. Maar hoe komen we er van af?
Deze innerlijke criticus is een stem in jou die je genadeloos bekritiseert. Hij beschikt over een uitzonderlijk vermogen om je diepste gevoelens te kennen, en heeft hij röntgen-ogen waarmee hij onvolkomenheden kan zien die voor anderen verborgen blijven. De innerlijke criticus ziet het als zijn taak zicht te bemoeien met alles wat je gaat doen, wat je doet en wat je al gedaan hebt. Daarbij legt hij de lat zo hoog, dat vergeleken met zijn eisen Einstein dom is en Moeder Theresa egoïstisch is. In zijn ogen doe je het nooit goed genoeg. De innerlijke criticus is de stem die over jezelf oordeelt.

Het positieve is dat hij er zit en nuttig kan zijn! Je hebt hem namelijk wel een beetje nodig. Hij triggert je om stil te staan bij de dingen die je anders of beter had kunnen doen. En slaat alarm als er gevaar dreigt. Hij heeft echter de nijging om permanent te overdrijven. Hij neemt zijn taak bloedserieus en is nooit tevreden! Al die negatieve geluiden die je dan hoort dragen niet echt bij aan je zelfvertrouwen.
Het lijkt mij handig om samen naar wat praktische stappen te kijken. Dit kan je helpen om met dit vervelende stemmetje om te gaan.

Herkennen en erkennen

Ook de criticus heeft op zijn beurt positieve bedoelingen alleen pakt hij het volledig verkeerd en beroerd aan. Wat is de goede intentie van zijn verkeerde woord keuze? Wanneer je de stem bij jezelf herkent kan dat ook al veel inzicht geven. Vaak zijn het zinnen met een negatieve bewoording en ontwijkingen van gedrag of uitkomsten. Bijvoorbeeld: “Ik wil geen slechte beoordeling” of “Het mag nooit meer fout gaan”.

Geschiedenis

Vraag jezelf af waarom de criticus ineens gaat praten. Het kan zijn dat het een beschermingsmechanisme is die vanuit eerdere ervaringen wordt geactiveerd. Focus op je eigen kwaliteiten en motivatie! Daarmee geef je de saboteur minder waarde en kom je wellicht beter tot je recht.

Afstand

Probeer met een helicopterview naar jezelf te kijken. Wanneer je wat op afstand kan gaan staan van je saboteur kan je er achter komen dat hij ergens bang voor is en dat er daadwerkelijk geen groot gevaar aanwezig is. Alleen maar een kans op gevaar.

Niet centraal stellen

Geeft je saboteur niet te veel ruimte maar probeer zijn woorden en zinnen om te draaien naar kansen. De criticus is te veel getraind en blaft als een waakhond bij ieder geluidje wat hij hoort. Hij mag weer terug in zijn hok. En vertrouw er maar op dat als er daadwerkelijk reëel gevaar is dat hij weer gaat ‘blaffen’.

PS: Ik moest denken aan Paul Potts en hoeveel beperkende overtuigingen hij heeft. Zelfs bij een staande ovatie lijkt hij niet bewust te zijn van zijn kwaliteit. Toch heeft hij het gedaan waardoor hij nu zijn passie tot uiting kan laten komen. En er nog voor betaald krijgen ook!