27 miljard euro ging naar ziekteverzuim tijdens 2022 in Nederland. – Oke,… oke,… dat klinkt veel maar wat was het in 2021 hoor ik je zeggen? – Toen was het 9 miljard minder. – Ja, dan vind ik het wel echt heel veel!

 

Nu gaat het natuurlijk niet alleen over het geld dat wij als maatschappij hiervoor betalen maar juist om het welzijn van deze medewerkers. Ten eerste van de mensen die zelf langdurig verzuim hebben. Hiervan is trouwens een groot deel psychisch verzuim. Ten tweede ook de mensen in de sociale omgeving, het thuisfront dat het effect hiervan merkt en moet bijspringen/verzorgen. En ten derde de werkomgeving waar dit op afstraalt doordat de werkdruk bijvoorbeeld hoger wordt. Zij nemen het werk over.

 

Opvallend in de trendrapportage van NN uit juni 2023 is dat het langdurig verzuim bij jonge werknemers toeneemt. Naast de bekende griep en verkoudheid komt dit met name door psychische belasting! (bron: https://inkomencollectief.h5mag.com/trendrapport_juni_2023/verzuim_in_cijfers) Kijken we naar de details dan zien we op dit vlak dat vooral de hoge taakeisen, lage autonomie en lage sociale steun (op het werk) hier de oorzaak van zijn.

 

Is dit nieuwe informatie? – Nee, zeker niet. – Kunnen we hier wat aan doen? – Ja zeker! Zowel vanuit de theorie als praktijk is dit al jaren bekend. Wat mij opvalt is dat deze kennis niet vertaald wordt naar preventieve ondersteuning. In deze rapportage van NN lezen we namelijk ook dat maar een kwart van de werknemers een PMO mag doen en nog gekker: 10% deed daar maar aan mee.

 

Kom op werkgevers en werknemers! Kunnen we in 2023 ervoor zorgen dat de kosten voor verzuim niet weer met 50% stijgen? (ja, je leest het goed. Een stijging van 18 miljard naar 27 miljard is een stijging van 50%) Ik lees dat een belangrijk deel van de werkgevers zich verantwoordelijk voelt voor het mentale welzijn maar dat er een enorm gat zit tussen de intenties van werkgevers en de werkelijke acties.

 

Ik denk dat werkgevers ook een enorm gat in hun handen hebben. Het geld stroomt eruit zonder dat ze het echt door hebben of voelen. Als wij in gesprek zijn met werkgevers zijn ze vaak verrast hoe weinig verzuim (of verloop) wij hoeven terug de dringen voordat het ontwikkelprogramma break-even is en ze zelfs geld terugverdienen met het programma. Ik beeld mij vaak in hoe het zou zijn als managers of werkgevers werkelijk €250,- cash per dag zouden moeten neerleggen voor iedere medewerker met verzuim. Zou dat de urgentie veranderen? Meer weten over wat wij preventief doen?

Een ontwikkelprogramma voor Young professionals en een voor Leidinggevenden vind je via de links.